wierszyk

wredność imię moje drugie
jadowicie się dziś miewam
złośliwością emanuję
i od tolerancji zwiewam

uroki sromotne

dziś rzucać mi trzeba
kurzajki zaklinać
ważyć zupę z jeża

na miotłę swą wiedźmińską
zaklinam siarczyście
nie dam się omamić,
przyrzekam uroczyście

nie ugnę się

pod żadną presją społeczną

choćbym miała wyjść

na wiedźmę niebezpieczną

nie straszne mi żadne

osądy ludowe

bo sama wiem co mądre

i piękne i zdrowe

kto się z tym pogodzi

lżejsze będzie życie

i nerwosolu znacznie

zmniejszy się zużycie

w klawisze dziś stukam
od rana zawzięcie
słuchać się nie będę
bo to już przegięcie

i na koniec piszę
z całą stanowczością
jak się nie podobam
w gardle stanę ością